vervolg Patagonië

Hallo allemaal,

Wij hebben nu zowel de Chileense als de Argentijnse kant van Patagonië gezien.

De eerste dag dat wij in Torres del Paine (Chili) waren regende het een beetje. Voor de rest is het droog gebleven. Het is wel frisser met veel wind, soms heel veel wind, die nooit ophoudt!

In Torres del Paine hebben we veel mooie dingen gezien. Hier zagen we voor het eerst ijsschotsen in allerlei tinten blauw drijven in Lago Grey. De ijsschotsen vallen met veel lawaai van de gletsjers. Prachtige landschappen, rivieren, bergen, sneeuw en meren (erg jammer dat er afgelopen december een grote bosbrand is geweest. Hierdoor is erg veel bos verloren gegaan).
Ook zagen we verschillende dieren, zoals guanaco´s (een soort lama - eerst een enkel dier, daarna hele kuddes!), vossen, hazen en konijnen én ... gelukkig condors - - wel op afstand en verder veel vogels.
In dit park hebben we veel activiteiten gedaan, zoals wandelen, rondrijden met de huurauto (steeds op onverharde wegen) en gevaren in een zodiacboot (hiervoor moesten we "maanmannetjespakken" aan).

Daarna zijn we met de bus naar Argentinië gereden. Het stukje Argentinië dat wij gezien hebben zit vol tegenstellingen: vlak, dor, droog land en prachtig berglandschap vol gletsjers: het nationale park Los Glaciares.

Ook hier kun je prachtige wandelingen maken en veel gletsjers bezoeken.
Marie-José is op ice-trekking geweest. Hierbij ga je met ijzers onder je schoenen wandelen over de ijsvakte. Je loopt langs diepe spleten en kloven(tot 60 meter), ziet de scherpe punten van het ijs omhoog steken en gaat een ijsgrot in. Prachtig, prachtig, prachtijg. Een hele ervaring.

Het vlakke land is helemaal in bezit van estancias (haciendas).Alles is met prikkeldraaad afgezet (je vraagt je af of dat wel de moeite waard is gezien de droogte). We hoorden dat één schaap 2 - 4 hectare grond nodig heeft. Je ziet dan ook geen grote kuddes. Een estancia kan tot 100.000 hectare groot zijn! Maar als je dan de huizen van deze grootgrondbezitters ziet, lijkt er toch niet veel verdiend te worden en is men blij met toerisme.
Het land is echt leeg! Op de richtingaanwijzer staat dan een volgend plaatsje genoem plusminus 70 km verder en dat is dan niet meer dan een paar huizen. Of zoals het meisje op het toeristenbureau zei, toen wij vroegen waar we naar toe zouden kunnen rijden: er is nada, niente nothing tussen El Calafate en de kust!!

En dan nog wat:
De hotels zijn leuk, vaak klein en gezellig. We treffen regelmatig een kamer met mooi uitzicht. Het eten in de restaurants is lekker. We zijn zeer tevreden!!!!

We merken dat we in Nederland verder van de natuur zijn komen staan. We schrokken van de dode dieren die in allerlei stadia van ontbinding op het droge, dorre land liggen, zowel schapen, koeien als wilde dieren zoals de guanaco´s .

Ook zijn we verbaasd dat het drukkker is dan wij gedacht hadden. Veel toeristen in de dorpjes. Maar rijden we rond (bv op de Ruta 40) dan komen we in 1 uur tijd, maar enkele auto´s tegen.

Bedankt voor jullie reacties.

Marie-José en Corry